شمیم گل نرگس

روزي پيامبر اكرم(صلي الله عليه و اله و سلم ) بسيار ناراحت بود بطوري كه رنگ چهره اش تغيير كرده بود. در اين وقت مردي آمد و خواست نزد حضرت رفته و مطلبي بگويد. اصحاب به او گفتند: امروز حضرت ناراحت است و صلاح نيست مزاحم او بشوي! مرد عرب گفت: به خدا قسم نزد او مي روم و او را مي خندانم و از ناراحتي بيرون مي آورم. پس مرد عرب نزد حضرت رفت و گفت: اي رسولخدا ما شنيده ايم كه دجال وقتي ظهور مي كند مردم در حالي كه در قحطي هستند مقداري آبگوشت يا آش براي مردم مي آورد و عده اي از گرسنگي مي ميرند، آيا اگر من او را ديدم از آن غذا نخورم تا هلاك شوم يا اينكه از آن غذا بخورم و وقتي سير شدم به خدا ايمان بياورم و از او دوري كنم ؟ حضرت بقدري خنديد كه دندانهايش پيدا شد، و فرمود: خدا تو و مؤمنين را از او بي نياز مي كند

یه روز یه ترکـــه میره جبهه, بعد از یه مدت فرمانده میشه

یه روز بهش میگن: داداشت شهید شده افتاده سمت عراقی ها

اجازه بده بریم بیاریمش……

جواب میده: کدوم داداشم؟! اینجا همه داداش من هستن

اون ترکـــه بعدها خودشم به داداش های شهیدش ملحق شد

اون ترکـــه کسی نبود جز شهید مهدی باکری

برگرد

سر سبز ترین بهار برگرد

ای صاحب ذوالفقار برگرد

این جمعه گذشت بی تو مولا

مردیم ز انتظار برگرد

شب های سه شنبه جمکران باش

حتما سر آن قرار برگرد

دلگیرم از این قبیله عمریست

من خسته ام ای سوار برگرد

مانند کویر تشنه کامم

یک بار فقط ببار برگرد

با دست خودت امید را باز

در سینه من بکار برگرد

ز ره کرم چه زیان ترا، که نظر به حال گدا کنی

چه شود به چهره ی زرد من، نظری ز بهر خدا کنی

که اگر کنی همه درد من، به یکی اشاره دوا کنی

تو شهی و کشور جان ترا، تو مهی و جان جهان ترا

ز ره کرم چه زیان ترا، که نظر به حال گدا کنی

ز تو گر تفقد و گر ستم، بُوَد آن عنایت و این کرم

همه از تو خوش بُوَد ای صنم، چه جفا کنی چه وفا کنی

همه جا کشی می لاله گون، ز ایاغ مدعیان دون

شکنی پیاله ی ما، که خون به دل شکسته ی ما کنی

تو کمان کشیده و در کمین، که زنی به تیرم ومن غمین

همه ی غمم بُوَد از همین، که خدا نکرده خطا کنی

تو که"هاتف” از برش این زمان، روی از ملامت بی کران

قدمی نرفته ز کوی وی، نظر از چه سوی قفا کنی؟

هاتف اصفهانی