شمیم گل نرگس

یکی از دوستان مرحوم آیت اللّه میرزا ملکی تبریزی به نام حاج آقا حسین فاطمی قمی نقل می کند:

«از مسجد جمکران بازگشتم و به منزل رفتم. در منزل به من گفتند که آقا میرزا جواد ملکی، جویای حال تو شده است. من با توجه به سابقه بیماری که از ایشان سراغ داشتم، با عجله به خدمتش رفتم. دیدم ایشان استحمام کرده و خضاب بسته و پاک و پاکیزه در بستر بیماری افتاده و آماده ادای نماز ظهر و عصر است. میان بستر شروع به گفتن اذان و اقامه کرد و همین که به تکبیرة الاحرام رسید و گفت: اللّه اکبر، روح مقدسش از بدن او جدا شد و به عالَم قدس پرواز کرد».

روی بنما و مرا گو که دل از جان برگیر
پیش شمع آتش پروانه به جان گو درگیر
در لب تشنه من بین و مدار آب دریغ
بر سر کشته خویش آی و ز خاکش برگیر