شمیم گل نرگس

آمد رمضان و عید با ماست
قفل آمد و آن کلید با ماست

بربست دهان و دیده بگشاد
وان نور که دیده دید با ماست

آمد رمضان به خدمت دل
وان کش که دل آفرید با ماست

در روزه اگر پدید شد رنج
گنج دل ناپدید با ماست

کردیم ز روزه جان و دل پاک
هر چند تن پلید با ماست

روزه به زبان حال گوید
کم شو که همه مرید با ماست

چون هست صلاح دین در این جمع
منصور و ابایزید با ماست

مولانا

بهار من کجایی
بهار آمد بهار من کجایی                              چرا ای گلعذار من نیایی
دگر من طاقت دوری ندارم                            ز پا افتادم از درد جدایی
جفا از دوریت بسیار دیدم                            ولی دانم که با من با وفایی
اسیر دام عشقت شد دل من                           نخواهد یافتن هرگز رهایی
به دل شوق وصالت هست اما                         فقیرم من تو دُرَ پر بهایی
مگو با هر کسی راز دلت را                          جدایی کن ز یاران ریایی
بود هر درد را ناچار درمان 
تو درد عشق محزون را دوایی
شاعر:
حسین دانشجو(محزون یزدی)