روزی که صور بیدارباش یا حسین زده شد .
به راستی نه دی چه روزی بود که این چنین ازآن یاد می شود ؟
مردم زمان حال دست به کار هایی می زنند که شاید خودشان به بزرگی و عظمت آن کمتر پی ببرند .
به عبارت دیگر به گذشت زمان است که ارزش یک عمل به درستی مشخص می شود.
نهم دی ماه ۱۳۸۸ هم یکی از همین روز ها بود که مردم به خیابان ها آمدند تا از اسلام دفاع کنند . از بیرق حسینی دفاع کنند ولی به راستی این روز چه تفاوتی با دیگر روز ها داشت که مقام معظم رهبری آن را پیروزی واقعی ملت ایران دانستند؟
در روز عاشورا عده ای برای مبارزه با حماسه ی حسینی وارد خیابان ها شدند . بیرق ها و هیئت ها را به آتش کشیدند . آن روز کسی برای پس گرفتن و رای و ابطال انتخابات فریاد نمی زد . دشمن چهره ی واقعی خود را نشان داد و ثابت کرد که برای پاک کردن نام حسین (ع) آمده است . وقتی مردم غیور ایران به عمق فاجعه ی روز عاشورا پی بردند ، سوری نواخته شد که گویی همه بیدار شدند . فتنه آتشش خوابیده است و امروز نوبت هوشیاری است . اگر اختلافات سیاسی وجود دارد ، اگر با انقلاب مشکلی هست نباید حرمت شکنی شود. نباید مذهب و اعتقادات مردم با بازی های کثیف سیاسی مخدوش گردد. اگر کسی با حسین مشکل داشت با خدا مشکل داشته . کسی که با خدا مشکل دارد حرمت نگه نمی دارد .نه حرمت پیراهن عزاری حسین را و نه حرمت خون خدا را! و ملت ایران تحمل تماشا کردن بی حرمتی را ندارند. وقتی پای حسین وسط می آید، همه یک دست می شوند. نه دی فریاد بیداری ملتی بود که صبر کرده بودند در برابر بی حیایی دشمن . نه دی در تاریخ ماند زیرا هوشیاری مردم با نوای زیبای یا حسین طنین انداز شد . نوای یا حسین بیدار باشی است که بر او غفلتی استوار نمی ماند .
هوشیاری مردم با حسین گره خورد و در این عالم هرحرکتی که رنگ و بوی حسینی داشته باشد همچون حسین ماندگار می شود.
