شمیم گل نرگس

هر اتفاق مهمي در گذر ايام و سال ها کهنه مي شود مگر ايام الله، روزهاي خدايي. 22 بهمن که ولايت حق و برائت از شياطين را در تار و پود خود دارد، از همين جنس است. 22 بهمن حقيقتا عيد است، عيد غدير انقلاب ماست. رهبر معظم انقلاب در ديدار فرماندهان و کارکنان نيروي هوايي ارتش در اين باره فرمودند: «حقيقتا ملت ما در طول اين 37 سال، اين روز ] 22 بهمن[ را به معناي يک عيد واقعي گرامي داشته است. عيد يعني آن مناسبتي که هر سال تکرار مي شود؛ ريشه «عيد» از «عود» است؛ يعني هر سال يک روزي را به يک مناسبتي تکرار مي کنيم. تکرار شادمانه؛ اين تکرار شادمانه نسبت به روز بيست و دوم بهمن که روز پيروزي انقلاب تعيين شده، هر سال با قوت و قدرت ادامه داشته. اين در ايران و در همه جهان بي نظير است؛ يعني کشورهايي داشته ايم که انقلاب کرده اند]اما[ سالگرد انقلاب با حضور مردم و با اين حجم عظيم درسرتاسر کشور در هيچ جاي دنيا نيست. در کشورهاي انقلابي، سالگرد انقلاب را گرامي مي دارند؛ يک عده اي آنجا روي آن ايوان مي ايستند، يک عده هم مي آيند جلويشان رژه مي روند؛ اين مي شود سالگرد انقلاب؛ مردم هم مشغول کار خودشان هستند. دراينجا سالگرد انقلاب به وسيله مردم اساسا بزرگداشت مي شود و نگاهداشت مي شود، گرامي داشته مي شود. شايد نيمي از کساني که امسال در بيست ودوم بهمن شرکت مي کنند، کساني هستندکه بيست و دوم بهمن (57) را اصلانديده اند و سن آنها اقتضا نمي کند؛ مال بعد از بيست ودوم بهمن (57) هستند اما شرکت مي کنند. در واقع اين بازآفريني انقلاب است؛ اين حضور را مردم در اين 37 سال حفظ کرده اند، امسال هم خواهيد ديد که به توفيق و فضل الهي حضور مردم در خيابانها حضور چشمگير و دشمن شکني خواهد بود.»
فردا چهار نسل از فرزندان انقلاب با 40 سال فاصله سني يکي شدن ذيل پرچم انقلاب را به نمايش مي گذارند، حاکي از اين که پيران ما برنا دلند و جوانان ما در شناخت دوست و دشمن تجربه پيران و پيش کسوتان را دارند.

منبع : روزنامه کیهان

پیوند: http://www.magiran.com/npview.asp?ID=3313377

بيعت دوباره با انقلاب و امام(ره) در راهپيمايي ۲۲ بهمن

امروز را بايد ديد. گويا حيدر کرار(ع) است که رجز مي خواند. «ما غرش نمي کنيم مگر که بباريم و نمي باريم مگر اينکه سيل جاري سازيم».امروز جويبارهاي جاري مردم به هم می رسند و امواج خروشنده و توفنده آنها از خيابان ها سرريز می شود، آنگاه در سي وهشتمين جشن پيروزي انقلاب اسلامي اين راز بهتر گشوده مي شود که چرا که انقلاب ايران کهنه نمي شود و جشن و راهپيمايي 22 بهمن چرا هرگز سيماي تکراري يا رسمي بودن به خود نمي گيرد؟ اينجا درست مانند محرم و عاشوراي امام حسين(ع)، مردم خود ميزبان و ميهمان مراسمند، همچنان که با هر تنوع ظاهر، عاشق پاکباخته انقلابند چنان که فدايي سالار شهيدانند.
22 بهمن همچنان که جشن است، جهاد است. و چنان که خاطره خطر است، جاري پرطراوت تاريخ در امروز و فرداي ملت ماست. جشن است اما نه از جنس جشن ها و کارناوال هاي رايج دنيا که افراد را بي خيال و غافل مي کند. اين جشن از جنس ذکر است، عين يادآوري عبرت ها و درس ها و تلخ و شيرين هاي ايام اللهي است که کمر طاغوت و استکبار را با هم شکست. 22 بهمن هر سال نو به نو، به اراده و عزم مردم، ظهور و بروز پيدا مي کند تا از ياد نبريم جهنمي را که ساواک آمريکايي بر کشور حاکم کرده بود و اختناق تا کجا بود. از ياد نبريم چگونه سد جنايت و شقاوت رژيم دست نشانده شيطان بزرگ را شکستيم و چگونه حتي يک سال بدون خباثت و دشمني دشمن شماره يک ملت ها در اين 37 سال سرنکرديم.
امروز روز هنرنمايي و قدرت نمايي خود مردم است. به تعبير رهبر معظم انقلاب پس از 22 بهمن سال گذشته «هرجا صحنه به مردم سپرده شد، انگيزه هاي مردمي و نيروهاي متنوع کارها را پيش برد.»
امروز البته يک ويژگي مهم ديگر هم دارد و آن اينکه دوست و دشمن خواهند ديد بزک شيطان بزرگ در اين 3 سال به ويژه از سوي حلقه هاي ماموريت دار، کمترين خللي در اراده و ايمان مردم ما پديد نياورده و ملت ما دست بسته نيست. «شما در 22 بهمن ان شاءالله خواهيد ديد ملت ايران چه خواهد کرد و چه حضوري خواهد داشت. آن وقت معلوم مي شود آيا دست ملت ايران آن گونه که معاون خزانه داري آمريکا به گزافه ادعا کرد بسته است؟ دست ملت ايران بسته نيست و ايران را در عمل نشان داده است.»

منبع : روزنامه کیهان

کوچه باغیست متروک
تو قدم بگذار بهارش کن

دلم گرفت.
از ورودی کربلا دل می گیرد
جایی قدم می گذاری
که روزی کاروان حسین(علیه السلام) قدم گذاشت
و نا خود آگاه یاد شهید آوینی می افتم:
و کربلا را مپندار که شهری ایست میان شهرها….

یه روز یه ترکـــه میره جبهه, بعد از یه مدت فرمانده میشه

یه روز بهش میگن: داداشت شهید شده افتاده سمت عراقی ها

اجازه بده بریم بیاریمش……

جواب میده: کدوم داداشم؟! اینجا همه داداش من هستن

اون ترکـــه بعدها خودشم به داداش های شهیدش ملحق شد

اون ترکـــه کسی نبود جز شهید مهدی باکری